donderdag 21 oktober 2010

Frankrijk en terug in Zwitserland

De avond van 20 oktober was een ongeloofelijke avond. Ik werd zeer gastvrij ontvangen door de Koerdische Vereniging van Mulhouse in Frankrijk, ongeveer 30 kilometer van de grens van Basel bij Zwitserland. Met de auto werd ik door de Koerden uit Straatsburg 170 kilometer naar Mulhouse gebracht. 
12 kilometer voor Mulhouse werd ik uit de auto gedropt om voor de vrijheid van Öcalan naar de Koerdische Vereniging te lopen. Het was voor de eerste keer dat ik vroeg in de avond liep en weer liep ik 3 kilometer op de autobaan onder begeleiding van twee autos met vlaggen van Öcalan.
Toen ik in het centrum van Mulhouse kwam werd ik door meer autos met Koerdische vlaggen begeleid. Spontaan hadden de Koerden van Mulhouse een demonstratie in het centrum georganiseerd, waar de Franse politie gelijk op afkwam. Onder begeleiding van de Franse politie kon ik dwars door het centrum van Mulhouse naar de Komal lopen.
Daar werd ik door heel veel Koerden opgewacht met bloemen. Ik moest mijn verhaal vertellen en voor mij werd een extra kop linzen soep gehaald. Helaas had ik weinig tijd, want om 20.00 uur werd ik weer opgehaald door de Koerden uit Basel.
Ik dank de PKK uit Bern en Straatsburg die mijn plan steunden om terug te komen naar Zwitserland. Ik dank bij voorbaat het bestuur van de komal van Straatsburg die mij op 29 oktober 2010 naar Leuven Belgie willen brengen.
Ook dank ik de Koerden van Lar Offfenburg die mij op zondag 17 oktober gastvrij hebben ontvangen en mij op maandag 18 oktober 2010 hebben begeleid toen ik de 26 kilometer hardliep over de Rheinbrug bij Straatsburg met een tempo van 16 -17 kilometer per uur.
Op dinsdag 19 oktober 2010 was ik bij het Europees Parlement en het Europees Hof van de Mensenrechten. Helaas was er geen pers, zelfs niet de Koerdische pers. Wat wel positief was is het feit, dat ik te horen kreeg van de persvoorlichting van het Europees Parlement, dat veel leden van het Europees Parlement weten dat ik voor de vrijheid loop van Öcalan.
Nu op naar Genéve de stad waar de UNO haar zetel heeft. Zaterdag 16 oktober 2010 zal ik ook niet vergeten toen liep ik door de regen maar liefst 31 kilometer de Zwitserse hoofdstad in onder begeleiding van veel autos met Koerden met name dank ik de auto vanuit Biel. Morgen ben ik weer in Biel.
Newros TV vanuit Stokholm en de Nederlandse Koerdische site Rudaw.nl hebben verslag gedaan over mijn hardloop naar Bern.
Tot woensdag 27 oktober loop ik de vrijheidsloop van Öcalan in Zwitserland.
Op woesdag 27 oktober 2010 logeer ik in Mulhouse en donderdagavond 28 oktober 2010 in Straatsburg.
Op vrijdagmorgen 29 okober 2010 vertrek ik om 11.00 vanuit Straatsburg naar Leuven Belgie waar ik om 16.30 ongeveer 12 kilometer naar de Koerdische Vereniging van Leuven wil lopen .

Aankomst in Basel

Met mij gaat het heel goed. Ik ben op 14 oktober toch de Duits-Zwitserse grens overgelopen : 12 kilometer. De koerden uit Freiburg hebben mij goed geholpen en de pijn aan mijn rechtervoet is bijna weg. Op 15 oktober heb ik in de stad Zurich gelopen en een toespraak gehouden voor het Deense consulaat tegen een komende verbod op de Koerdische TV zender :ROJ.
Ik heb gelogeerd in Biel, ongeveer 30 kilometer van Zurich. Op 16 oktober heb ik de 21 kilometer naar Bern lopen.













woensdag 13 oktober 2010

Mijn eerste blessure!

Afgelopen maandag wilde ik 21 kilometer lopen voor de vrijheid van Öcalan. Het beloofde
een mooie en warme oktober dag te worden. Om 11.00 uur was het in Freiburg al 21 graden.
Om 11.30 ging ik bij de Koerdische Vereniging van start, dwars door het centrum van Freiburg.
Na 9 kilometer hardlopen verzwikte ik mijn rechter voet. In de auto, die mijn begeleide, heb ik even pauze gehouden en ik nam toen een dom besluit om toch door te lopen. Na weer 5 kilometer verzwikte ik mijn rechter voet voor de tweede keer.
Maandagmiddag hebben de Koerden mij naar het ST. Jozef ziekenhuis in Freiburg gebracht en daar werden foto's gemaakt. Ik moet minimaal twee dagen rusten maar ik hoop aanstaande donderdag 14 okober 2010 toch de Duits-Zwitserse grens over te lopen naar Basel. Verder hoop ik dat ROJ tv en Ozgür Pölitika daar ook bij zullen zijn.
Ik logeer tot donderdag 14 oktober in Freiburg bij een vooraanstaand lid van de Syrisch-Koerdische partij PYD. Ik zal verder een brief schrijven aan Brita Böhler, die in Freiburg is geboren en grootgebracht. Zij was ook de advocaat van Öcalan en heeft een boek geschreven over hem met de titel: De zwerftocht van een leider. Dit boek heeft mij ruim negen jaar geleden geinsprireerd om me in te zetten voor de vrijheid van Öcalan en de Koerdische Zaak. En daarom hoop ik dat Brita Böhler op zondag 21 november 2010 aanwezig kan zijn bij mijn finish voor het Vredespaleis in Den Haag.
Ik hoop dan ook dat Fed-Kom  nu al contact maakt met Brita Böhler om op 21 november aanwezig te zijn bij mijn finish in Den Haag en op het feest van 32 jaar PKK.
Ik ga er gewoon vanuit dat ik verder kan gaan met mijn vrijheidsloop voor Öcalan; zeker tot 900 kilometer. Op naar Basel.

zondag 10 oktober 2010

488 kilometer ! !

Vandaag (zondag 10 oktober) heb ik 12 kilometer afgelegd en ben ik de prachtige stad Freiburg ingelopen.
De Koerden uit Karlsruhe hebben mij per auto begeleid. Vanaf donderdagmiddag 7 oktober 2010 was ik in Karlsruhe waar ik zeer goed ben opgevangen door een groep jonge Koerden. Allemaal studenten. Karlsruhe heeft geen eigen Komele, maar toch ben ik er zeer gastvrij ontvangen. De stad Karlsruhe is een politie stad, waar veel Turkse nationalisten wonen.
Toch ben ik alleen zonder afspraak naar het hooggerechtshof van Duitsland gegaan. Yek-Kom had niet tijdig een afspraak met het Bundesgerichtshof kunnen maken, maar in mijn beste pak (van Hugo Bos met stropdas) en met aktetas ben ik dwars door het politiecordon gelopen naar de hoofdingang van het Duits Federaal gerechtshof te Karlsruhe.
Ik was wel zo verstandig om mijn pkk vlag-speldje van mijn colbert af te halen. Terwijl andere personen werden gecontroleerd en zich moesten identificeren kon ik zonder problemen naar de bali lopen en daar
werd ik vriendelijk geholpen toen ik mijn vraag voorlegde om iemand te willen van de persafdeling in verband met de Koerdische kwestie. Ik moest wel de vraag beantwoorden in welke hoedanigheid ik kwam. Waarop ik als antwoord gaf dat ik als politiek theoloog voor de vrijheid van Öcalan loop en gesponserd wordt door vijf overkoepelende organisaties van Koerden plus de Internationale Koerdische organisatíe Kon-Kurd. Men was onder de indruk van mijn verhaal en ik mocht iemand spreken van de persafdeling. In het Duits gaf ik de persverklaring van Fed-Kom, waarbij ik duidelijk aangaf  dat ik tegen het PKK verbod ben en tegen de manier waarop de Koerden in Duitsland worden behandeld die zich solidair verklaren met de PKK.
Vrijdagmorgen 8 oktober had ik een afspraak met Die Linke partij in Karlsruhe. En gisterenmiddag
heb ik een toespraak gehouden bij het Centraal Station van Karlsruhe op een podium tijdens
een demonstratie tegen het Duits asielbeleid. Een aantal Koerden sprak over hoe de Duitse
politie Koerdische vluchtelingen behandelt en ik kreeg de ruimte om over mijn vrijheidsloop voor de
vrijheid van Öcalan te spreken. Na mijn optreden moest ik nog een interview afleggen met de
Duitse krant de Junge Welt.
Op dinsdagavond 5 oktober 2010 heb ik ook een toespraak gegeven voor de vrijheid van Öcalan bij
het treinstation Stuttgart-Esselingen waar een demonstratie werd gehouden door Stuttgart 21.
Ook op het Nederlandse nieuws kwam het bericht dat de Duitse politie met veel geweld te keer ging
tegen de de demonstranten, die tegen de uitbreiding zijn van het vliegveld van Stuttgart ten koste
van 21 bomen.
Op maandagmorgen 4 oktober 2010 had ik om 11.00 uur een afspraak met het parlement van
de deelstaat Hessen te Wiesbaden. Een uur lang gesproken met politici van Die linke en de SPD.
De Koerden in Wiesbaden hebben mij ook zeer gastvrij ontvangen net zoals de Koerden in Stuttgart en Esselingen en, niet te vergeten, de Koerden van Pforzheim. Pforzheim ligt in het midden tussen Stuttgart en Karlsruhe. Zoals ik al schreef heeft Karsruhe geen eigen komele, net als Wiesbaden. Wiesbaden is net als Karlsruhe een politiestad.
De stad Frankfurt a.M heeft wel een grote Komele maar het bestuur van de koerdische vereniging van Frankfurt a.M wilde mij niet helpen toen ik volgens plan twee weken geleden bij de stad Koblenz aankwam en naar Nassau wilde lopen. Frankfurt stuurde mij door naar de stad Mainz, maar deze stad stond niet op mijn loopplan. Daarna werd ik naar Darmstadt gestuurd. Twee weken geleden wilde Darmstadt mij begeleiden naar Frankfurt maar Frankfurt weigerde mij te helpen. Ik mocht pas op dinsdag 28 september 2010 komen en heb maar een nacht in Frankfurt geslapen. Frankfurt stuurde mij steeds naar andere
Koerdische verenigingen: Hanau en Offenbach.
De Koerden in deze twee plaatsen hebben mij wel zeer gastvrij opgevangen. Het was voor mij dan
ronduit een verademing dat ik op 2 oktober 2010 22 kilometer voor de vrijheid van Öcalan liep van Hoffstad naar Wiesbaden. Helaas moest ik toch nog op maandag 4 oktober in Frankfurt zijn en op een terras ging een bestuurslid van de de Koerdische Vereniging van Frankfurt tegen mij te keer en met hem de
journalist van Politika in Frankfurt: Ik kreeg het verwijt dat ik helemaal niet voor de vrijheid van Öcalan had moeten lopen en maar beter kon stoppen, omdat - volgens Frankfurt - Fed-Kom, Yek-Kom en zelfs Kon-Kurd alles slecht zouden hebben georganiseerd! Ik ben kwaad op het bestuur van Frankfurt omdat
zij eerst de schuld gaf aan de Koerdische vereniging van Darmstadt en later aan iedereen. Het was de afspraak dat Frankfurt  mij per auto naar Stuttgart zou brengen maar er was geen auto beschikbaar. Gelukkig brachten de Koerden van Wiesbaden mij naar Stuttgart.
In een brief aan Öcalan zal ik ook verslag doen over Frankfurt a. M. Gelukkig word ik door de andere Koerdische verenigingen goed behandeld. Vanaf vandaag logeer ik de komende vier dagen bij een Koerd uit Syrisch Koerdistan. Donderdag 14 oktober 2010 hoop ik de Duits-Zwitserse grens over te gaan richting Basel.

maandag 4 oktober 2010

Bezoek aan voormalig huis Martin Niemöller

Er is weer veel gebeurd de afgelopen periode. Hiervan hoop ik binnenkort een verslag te geven.
Intussen enkele foto's die genomen zijn door mijn begeleiders.